Een installatie speciaal gemaakt voor die plek. De leidraad is de expositietitel ‘Breuklijn verbindt’.
Een metafoor voor het integratievraagstuk en de problemen die daaruit voortkomen.
Vreemdelingen vraagt aandacht voor lokale productie, kleine voetprint, minder energieverbruik, ecologisch en duurzaam. Veel mensen die naar Nederland komen, komen uit regio’s die veel handgemaakte producten maken waarvan vilt er een is. Ze zijn geïntegreerd of komen net aan. Schapen herinneren aan ‘thuis’ of vroeger.
Het materiaal is biobased namelijk 100% ruwe schapenwol. De gebruikte geschoren wol komt van diverse herders uit Nederland. Door deze wol te kopen krijgt wol, die geen waarde heeft, waarde. In Nederland grazen ongeveer 75 verschillende schapenrassen. Dit zijn de Nederlandse heideschapen en buitenlandse rassen zoals de Herdwick en het ouessant schaap.
Het vervilten van de wol is een eeuwenoude techniek die gebruikt maakt van water, zeep en wrijving. De wolharen gaan klitten waardoor een niet meer uit elkaar te halen oppervalk ontstaat. Terug naar de natuur en natuurlijke materialen worden steeds meer onderzocht. Biobased is in opkomst. Kijk bijvoorbeeld naar de tentoonstelling Earth Matters in het textielmuseum Tilburg.
Als kunstenaar gebruik ik deze techniek en vind nieuwe technieken in het vilten uit om de mogelijkheden te vergroten o.a. naar kleding van ruwe wol , gordijnen en zoals hier te zien is de 100% wollen vachten zonder leer, ongekleurd en ‘uit de omgeving’.
In de biobased industrie wordt wol vooral gebruikt als isolatie materiaal. Deze worden geproduceerd in vilten lappen en meer losse wol op een rol. Het vilten gebeurt dan op een andere manier dan met de hand.